Szczerze powiedziawszy zasiadając do książki byłam nastawiona dosyć sceptycznie z racji tego iż wielokrotnie przekonywano mnie że teorię tam są kontrowersyjne. Iiii? I mocno się zdziwilam. Czytałam Zapomniany język psów z większą uwaga niż zwykle by znaleźć te haczyki,moc podjąć jakąś dyskusję i w zasadzie nie spotkałam tam nic nadzwyczaj kontrowersyjnego.
Biorąc do ręki tę książkę przede wszystkim trzeba najpierw ulokować się w czasie w którym autorka zaczynała pracę z psami, a kolejno czas kiedy została wydana. Dla szkoleniowców dla psów był to trudny czas, q zwłaszcza dla czworonogów kiedy to kładziono spory nacisk na naukę poprzez przymus fizyczny, a pies miał wykonywać zadania komendy niczym robot. Pod tym względem uważam, że Jan była pionierem usiłując dostrzec psa w psie oraz co więcej przyjaciela człowieka. W zasadzie przez całą książkę przewija się motyw psa przyjaciela i związku partnerskiego. Kładzie się nacisk na budowanie więzi, behawioryzm, dostrzeżenie psiego myślenia i własnego odrębnego bytu. Pies nie jest robotem,ani naszym wyrobnikiem. Jest przyjacielem,towarzyszem a my powinniśmy dołożyć starań by stworzyć szczera oparta na zaufaniu więź. Jak na tamte czasy było to pionierskie podejście i bardzo inne w porównaniu do tego co mówili inni. W zasadzie jej metoda jest prosta gdyż opiera się na traktowaniu psa po prostu jak psa w oparciu o instynkt i naturalne predyspozycje. Jeżeli chodzi o mnie i ojego uczucia lekki dyskomfort sprawiło mi tak mocne odwzorowanie zachowania wilka i watahy w szkoleniu psów oraz nacisk na teorię dominacji. Jednak jak na ówczesne czasy było to myślenie w dobra stronę idące. A co najważniejsze Fennell skupia się na nagradzaniu,odrzuca kary fizyczne i przemoc. A to podstawy pozytywnego szkolenia, które dziś rozwija się co raz mocniej.
" Behawioryzm nauczył mnie,że powinno się ignorować niepożądane i przesadne zachowania, natomiast nagradzać zachowania pozytywne."
" pies musi być traktowany przez nas z należnym mu szacunkiem, za samo to kim jest".
Podsumowując nie uważam tej pozycji za kontrowersyjna, myślę że jest warta zapoznania się zwłaszcza dla doświadczonych osób oraz skonfrontowania jej z własnymi przekonaniami.
Chętnie zapoznam się z Waszym zdaniem drodzy miłośnicy psów!
Książkę znam, a autorkę szanuję. Dostrzegłaś sedno - w czasach Fennel uważanie psa za przyjaciela było traktowane jako szaleństwo! Cóż, w książce nie znalazłam niczego kontrowersyjnego, a co do znajomych - żaden ani mi jej nie polecał ani nie odradzał. Ja sama kiedy przechodziłam okres wow-szkolenie-wow-behawioryzm czytałam wszystkie książki o psim umyśle i sposobach szkolenia. Co więcej większość z tych metod próbowałam. Zaczęłam najgorzej jak mogłam - od Cesara Millana, ale w psim świecie byłam całkowicie zagubiona i zielona, a ''zaklinacz psów'' brzmiał naprawdę dobrze, tak samo jak monty roberts (zaklinacz koni), przez co z początku miałam naprawdę dobre nastawienie... Teoria dominacji kompletnie się nie sprawdziła. Zula nie zaczęła przychodzić na zawołanie, nie zaczęła mnie bardziej słuchać, a ja czułam tylko coraz większy smutek, że nic nie potrafię z tym zrobić...
OdpowiedzUsuńZapomniany Język Psów na szczęście otworzył mi oczy. Zmieniłam podejście. Teraz wychowanie Zuli jest wielkim ''koktajlem'' z różnych teorii. Efekt? Pies przychodzi na zawołanie jak najszybciej może, bo kojarzy się to z nagrodą. Pies jest chętny do pracy. Pies chce spędzać ze mną czas :)
Dziękuję, cieszy mnie taki wpis bardzo. Wydaje mi się,że nie można uwielbiac jednej metody i stosować jej wobec każdego psa,bo w istocie każdego psa inaczej należy wychować. Łączenie kilku metod jest fajne, a co najważniejsze po czasie każdy z nas sam wybiera co go przekonuje i dostosowuje do swoich przekonań.
UsuńMam tą książkę w wersji elektronicznej i jak tylko skończę czytać ,,Inteligencję psów'' to się za nią zabieram. Jeśli chodzi o książki o psach to czytam każdą jaka wpadnie mi w ręce, nawet jeśli wiem że nie jest do końca zgodna z moimi poglądami (przykład Cesar) bo to tylko utwierdza mnie w tych przekonaniach,pozwala dokładnie wszystko przeanalizować. W ogóle mam wrażenie że każda książka uczy mnie czegoś nowego.
OdpowiedzUsuń